داستانی که خود کلاس درس بزرگی است؛مردی که از قاش مستان به چمن سی سخت فکر میکرد

به گزارش“صبح خرد”؛ “مجید پارسایی” در صفحه شخصی خود نوشت؛ وقتی مسئولیت پذیری و تعهد معنا میشود؛ از بلندای قاش مستان تا چمن ورزشگاه سی سخت!

توفیق یافتم امروز مهمان استادی باشم(استاد توکل) که بیش از سی سال، خالصانه و بی‌هیچ چشمداشتی به ورزش این سرزمین خدمت کرده است.
در میان گفت‌وگویی صمیمانه، از ساخت جان‌پناهی در دل ارتفاعات دنا برای کوهنوردان گفت؛ اما آنچه در لابه‌لای سخنانش بیش از همه مرا به تأمل واداشت، ماجرای چمنی بود که با هزار سختی تهیه شده بود.

با همان لحن آرام و صادقانه گفت: «از فراز قله، رنگ زرد چمن ورزشگاه نظرم را جلب کرد. بی‌درنگ، مسیری سخت و ۱۲ ساعته را از مسیر صعب‌العبور “بزکُش” پیمودم تا وضعیت را بررسی کنم. آبیاری انجام شد، شرایط پایش شد، و همان عصر دوباره به ارتفاعات برگشتم تا ساخت جان‌پناه را به پایان برسانم.»

این روایت کوتاه، تصویری پررنگ از تعهد، دلسوزی و وجدان کاری انسان‌هایی‌ست که بی‌ادعا، برای اعتلای ورزش استان تلاش کرده‌اند. همین عشق و مسئولیت‌پذیری، خود درسی است برای همه ما، درسی برای امروز و آینده‌ی جوانان این مرز و بوم.

اما آنچه متأسفانه در تقریباً تمام بازدیدهای میدانی در سطح استان آزاردهنده است، عدم مسئولیت‌پذیری موجران و مستاجران اماکن ورزشی‌ست؛ موضوعی تاسف بار که در تضاد کامل با روح خدمت،تعهد و دلسوزی همان پیشکسوتان بی ادعا است.

در کلاس در بزرگان؛یادگیری هنر است.