حراجش کردیم، هر دانش آموز ۱۵ میلیون تومان

“صبح خرد” ؛مهدی فتحی / معلم و فعال مدنی؛ اخیرا مدیرکل رفاه و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش در اظهار نظری عجیب به والدین توصیه کرده است که بچه هایشان را به مدرسه بفرستند و نگران هزینه های کرونایی نباشند. در این اظهار نظر آمده است که بابت بستری دانش آموزان مبتلا به کرونا در بیمارستان ۱۰ میلیون تومان و درمان های سرپایی ۶ میلیون تومان و در صورت فوت دانش آموز تا سقف ۱۵ میلیون تومان به خانواده ها پرداخت می شود.
کسی نیست به این جناب بفرماید که آیا جان بچه ها را با چغندر اشتباه گرفته است؟ و آیا حاضر هست فرزند خودش را به بخاطر ۱۵ میلیون تومان به قتلگاه هایی به نام مدارس عادی بفرستد؟
جناب مدیرکل یا شما اصلا بچه نداری، یا در این جامعه زندگی نمی کنی، و یا اصلا نمی‌دانی ارزش جان آدم‌ها با پول معاوضه و مقایسه نمی‌شود. آن هم ۱۵ میلیون تومان که با آن در این روزگار یک فرغون درست و حسابی هم نمی توان خرید!
البته فقط شما نیستی. اکثر مدیران کل و مدیران ستادی نه می‌دانند مدرسه چیست؟ نه می‌دانند کلاس چه شکلی است؟ و نه می‌دانند محرومیت چگونه است؟ و معلوم نیست از کجا آمده‌اند و در کجا رشد کرده‌اند، و با چه پیش زمینه‌هایی به چنین جایگاه‌هایی رسیده‌اند؟
صرفا رابطه مندی و فعالیت سیاسی که شماها را به چنین جایگاه هایی رسانده است نمی‌تواند کم سوادی، نامتخصص بودن، و ناشایسته بودن تان را بپوشاند.
یعنی شما از وضعیت مدارس و جامعه آنقدر بی‌خبر هستید که نمی‌دانید مدارس عادی حتی توان ارائه یک سرویس بهداشتیِ واقعا بهداشتی را ندارند چه برسد به رعایت پروتکل های بهداشتی؟ چطور به خودتان اجازه می‌دهید که جان دانش آموزان را مسخره دست خودتان کنید؟ و برای رسیدن به اهداف سیاسی، و پر رونق کردن سفره تان از هیچ حرکت غیرانسانی دریغ نمی‌کنید. کمی به خود بیایید و لحظه‌ای خودتان را جای مردم عادی بگذارید. برای پر رونق کردن مراسمات خاص و راهپیمایی های بخصوص با جان مردم بازی نکنید.

از همه بدتر با شعور مردم بازی نکنید.

مردم جان خود و بچه هایشان را از سر راه نیاورده اند که به مسلخ بفرستند تا سفره های شما پر رونق و شکم های شما فربه تر شود.
یقین بدانید اگر شما مسئولین خادمان واقعی ملت بودید، و ملت اکنون در رفاه و آسایش نسبی بودند، و از سفره انقلاب که بر آن چنبره زده‌اید سهمی هرچند ناچیز نصیب مردم کرده بودید نیاز به چنین تبلیغات و بخشنامه‌ها و اجبار به بازگشایی مدارس و… به جهت پیشبرد اهداف سیاسی تان نبود و مردم خود با جان و دل به خیابان ها می ریختند و مراسمات تان را پر رونق و پرشور برگزار می‌کردند.

اتفاقا از محاسن بزرگ کرونا همین دو سالی بوده است که دانش آموزان از مدارس دور بوده، و با آن محتواهای بی فایده و مطالب توخالی و محیط های نا امنِ مدارس از هر لحاظ فاصله داشته اند.
همه که مثل این مسئولینِ بی درد نیستند که بچه هایشان در مدارس خاص و کم‌تراکم با امکانات ویژه باشند و بدون نگرانی فرزندان شان را به مدارس بفرستند و در پرِ قو از آنها مراقبت نمایند.
مدارس دولتی در این ایام کرونایی به واقع به قتلگاه هایی ویژه تبدیل شده‌اند و هیچ امکاناتی در آن ها وجود ندارد و رعایت پروتکل های بهداشتی فقط در حد یک طنز تلخ است.
جان و سلامتی بچه ها از هر چیز دیگری مهم تر است. بچه ها اگر زنده و سلامت باشند هر نوع کم و کاستی را می توانند جبران کنند، و اظهار نگرانی این مدیران و صاحب منصبانِ بی درد بابت بار علمی کودکان صرفا بازی‌های کثیف سیاسی است.
از جان بچه های‌تان حفاظت کنید و نگران بار علمی آنها نباشید. در چنین مدارسی، و با چنین آموزش و پرورشی، هیچ بار علمی و پرورشی مثبتی در بچه ها رشد نخواهد کرد.