به “آمریکا” گل نزنید

“صبح خرد”؛ حمید استیلی دو دوره کاملا متفاوت در فوتبال ایران داشته است؛ یک دوره به عنوان یک هافبک جنگنده و زحمتکش که کاملا قابل احترام است و دوره دیگر بعد از آویختن کفش‌هایش که آن را فقط می‌توان در کلمه «فاجعه» خلاصه کرد. مگر می‌شود یک آدم به هر چیزی که دست می‌زند خرابی به بار بیاورد؟ لیگ چهارم پرسپولیس یک سرمربی آلمانی به نام راینر سوبل داشت که خون دل‌ها از دست استیلی خورد. طرف رسما روی آنتن تلویزیون حمیدخان را به کارشکنی متهم کرد. بعدتر در تیم افشین قطبی همین داستان تکرار شد. پرسپولیس لیگ هفتم در حالی به مقام قهرمانی رسید که یکی از پرحاشیه‌ترین دوران تمام تاریخش را داشت. تیم عملا به دو گروه تقسیم شده بود و بسیاری عقیده داشتند رد پای استیلی در این شکاف بزرگ دیده می‌شود.

یادش به خیر؛ بازیکن گل می‌زد و با کنار زدن قطبی، توی بغل استیلی می‌پرید! بعد هم داستان جانشینی شتاب‌زده حمیدخان با علی دایی در لیگ یازدهم پیش آمد و از همان هفته اول، کل فصل را خراب کرد. در تیم ملی امید هم داستان مشابه بین او و فرهاد مجیدی پیش آمد و حالا هم نوبت تیم بزرگسالان است؛ جایی که بزرگترین تفرقه ممکن پدید آمده و داد همه از بی‌نظمی‌ها بلند شده، اما استیلی که مثلا مدیر و «سرپرست» تیم بوده کاملا پای خودش را کنار می‌کشد و مظلوم‌نمایی می‌کند.

او می‌گوید چشم طمع به صندلی سرمربی ندارد، اما در عین حال به ستایش از کمیته فنی برکنارکننده دراگان می‌پردازد و آن را شامل بزرگان فوتبال ایران می‌خواند. دوست داریم قسم حضرت عباس را باور کنیم، اما دم خروس بیست سال است که بیرون زده! چهار ماه دیگر با آمریکا بازی داریم و از صمیم قلب امیدواریم بهترین نتیجه ممکن را در این مسابقه بگیریم، فقط کاش هر کسی به این تیم گل زد، به سرنوشت استیلی دچار نشود و بیست‌وچند سال، با مجموعه‌ای از اشتباهات فقط نان همین گل را نخورد.

به خدا حیف شما بود حمیدخان