“شبه رسانه های دستمال باز”!

“تحریریه صبح خرد”؛ بستر توییتر، اینستاگرام، سایت های خبری و سایر شبکه های مجازی این روزها محل تاخت و تاز شبه رسانه های است که ناسزاوار لقب فغال رسانه ای به خود داده و با تولید مطالبی بی سر و ته، غیر قابل فهم و مداحانه سعی در دلبری کردن برای برخی کاندیدها کرده و دستمال در دست رقاصانه دنبال اندک صله ای و یا احتمالا استخدام و اشتغال در جایی گشته و دنیای پر اهمیت رسانه را به تمسخر می گیرند و امکان مانور برای فعالان واقعی رسانه سخت می کنند.

کافی است سری به انبوه گروه ها در  شبکه های مجازی بزنید و توئیت ها را می بینید که اصلا مفهومی جز تخریب و مدح نداشته و هر چقدر سطح تخریب بالاتر و مدح غلیظ تر باشد بازار نویسندگان گرم تر و نکته جالب اینکه تعداد بازدبد و لایک توییت ها در بستر خود توئیتر به سختی به تعداد انگشتان یک دست میرسد!!

در پایگاه های خبری ؛ همین مدعیان تولید محتوا در هیچ سطح و شاخصی  بلد نیستند، تازه زبانشان دراز است که ما رسانه ایم و حقمان را بدهید؛ از دنیای رسانه و خبر دو اصطلاح را به خوبی آموختند؛ کپی کنند و پیست و همین مونتاژ خبری بدون خلاقیت خود را در بستر فضای مجازی پخش کنند؛ لینک پراکنان مدعی..

حکایت رسانه های که در چند دست بلند خود دستمال های رنگی دارند یعنی همان رسانه های دستمال باز؛ در کلام و پنجره نگاه این جماعت نقد اصلا معنی و مفهومی ندارد بلکه انچه برای این جماعت اهمیت دارد رقص دوپا و دستمال بازی با کلمات  برای صاحبان قدرت و جایگاه است.

قبل از گرم شدن کانون انتخابات، برای جور شدن بساطشان هیچ پیچیدگی خاصی نیاز نبود مثلا با یک نماینده یا رییس دفترش، یک مسئول و مدیر سیستم دستمال بازی اینها ردیف میشود؛ یعنی مهتر و دشمال این دستمال بازها حضور یک صاحب قدرت و نفوذ است؛ نوع و جایگاه هم مهم نیست اگر چه هر چه قدرت، نفوذ و ثروت سطح بالاتری داشته باشد دستمال بازها گرم تر و شیک تر می رقصند و می گویند.

بساط دستمال بازی که تمام شد اندک کلمات ساده در قالب متن های بی محتوا و بی مفهوم خود را با انبوهی از تصاویر صاحبان قدرت و اعوان و نصارشان از نماها مختلف رگباری در شبکه های مجازی به اشتراک می گذارند و با اتمام ماموریت آخرین در پیام پر مدح و ستایش برای همان صاحب قدرت ارسال کرده و پایان بساط دستمال بازی را اعلان می کنند.

در نگاه و کلام این جماعت رسانه نما یا همان دستمال باز یا به تعببری دوستی رسانه های اخته چیزی که اهمیت و اصالت ندارد؛ مردم و مشکلات مردم اند، مشکلات شهر و دیارشان است، سرنوشت جوانان و نخبگان است..