کوچ شاعر ایل احساس

“حیدر آریایی نژاد”؛” صبح خرد”؛  زنده یاد فریدون داوری را نه تنها بعنوان شاعر آیینی و مکتبی بلکه باید او را برگی از درخت پر بار ادبیات فارسی و نیز پاسبان و مبلغ زبان و فرهنگ و ادب قوم لر بشناسیم.

این شاعر‌ برجسته که با خود عهد کرده بود، توانایی های ادبی و طبع شاعریش را در خدمت اعتقادات و باور های دینی اش بکار بندد ؛ در این‌ مسیر اهتمام تام داشت و به کام دل رسید.

از منظر دیگر به اقتضای علاقه به رشته تحصیلی اش ، تحت تاثیر بزرگان و شاهکار های ادبی و همینطور فرهنگ ایران باستان ، با سرودن اشعاری وزین در قالب های سنتی در خدمت به زبان‌ فارسی همت گماشت و با استفاده از زبان مادری (گویش لری) ، سعی در‌ حفظ و نشر زیبایی های ادبی گویش این خطه از جغرافیای ایران نمود و در معرفی فرهنگ عامه (فولکلور) و زنده نگه داشتن بسیاری از واژه ها و اصطلاحات گویش لری که در معرض انقراض بودند، ‌در قالب ترانه های بومی-محلی و اشعاری زیبا و عام پسند ،‌ نقش مؤثر و ماندگاری ایفا کرد

آن مسافر آسمانی که بارها متأثر از کوچ ایل ، اشعاری سرشار از شور و احساس ناب و تصویری ملموس از زندگی عشایری همراه با سختی های “مال وزیر-مال وبالا” (ییلاق و قشلاق) تقدیم علاقه مندان نمود ، اینک با سرودن غزل خداحافظی و وداع ابدی یک بار دیگر مرارت های کوچ ایل و درد های ناشی از فراق عاشقان سرزمین احساس را برای مان تداعی کرد.

روحش شاد
یادش گرامی باد