زاکانیِ پا در گِل به چه درد مردم خسته ما می‌خورد؟

“صبح خرد”؛ پس از سیل ویرانگر امام‌زاده داوود، دومین شوک خبری، حضور شهردار (بدون چکمه) تهران در بقایای این سیلاب بود. البته کم نیست از این قسم تصاویر در این چند سال. مسئولین محترم ما بهتر است به این بیاندیشند که شاید دوره این حرف‌ها گذشته باشد. جناب شهردار محترم، ما و شما می‌دانیم که در چه نقطه‌ای ایستادیم و بهتر است با نگاهی اصولی‌تر به مسائل از مرگ انسان‌ها در این مواقع جلوگیری کنیم.

از جناب شهردار یک درخواست اساسی داریم. می‌خواهیم همانگونه که در امامزاده خود را گرفتار گل و لای می‌کنند، در قسمت مدیریت بحران نیز همین رویه را در پیش بگیرند. امروز همه ما مردم با مصائب و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم و بیش از این کشش شنیدن و طاقت دیدن نداریم. مسائل اقتصادی به خودی خود دست اندازی بر زندگی‌ها شده و سیلاب و هر حادثه‌ مشابهی به سان تیر خلاص بر پیکر این انسان‌های شریف است. امیدواریم بیش از پیش مراقب مردم ایران باشید.

علی مرشدی‌زاده، نویسنده و استاد دانشگاه درباره نمایش مدیریتی شهردار تهران می‌نویسد:

تهران و شهرهای دیگر درگیر سیل شده و تلفات و خساراتی به بار آورده. شهردار تهران پس از سیل در محل حاضر شد، در میان گل و لای سیل ایستاد و رهنمودهایی داد و عکس گرفتند و مخابره کردند و به این هم اکتفا نشد. حضور وی در جلسه‌ای بعد از آن با شلواری گل‌آلود را رسانه‌ای کردند تا همگان بفهمند که شهردار چقدر مردمی است. دولت یا بخش‌های زیرمجموعه آن و یا هر نهادی که عهده‌دار امور عمومی است و از پول مردم ارتزاق می‌کند، با دو مصلحت روبروست که مهم‌ترینش مصلحت عامه‌ست.

مصلحت عامه آن چیزی است که خیر آن همگانی است و به هر کسی در هر جای دنیا بگویید که آیا این کار لازم است یا نه، خواهد گفت بله لازم است. مثل راهسازی، ساخت بیمارستان، ساخت پل برای عبور و مرور، نصب تابلوهای راهنمایی، حفظ و مرمت آثار باستانی و .. سیل آمد تا بگوید بخشی مهمی از بودجه را صرف قسمت مدیریت بحران کنید تا امنیت جامعه تامین شود.

تصویر آقای زاکانی در میان گل و لای سیلاب امام‌زاده قدیمی تهران، سوژه واکنش‌های مردم بود. قریب به اتفاق نظرات، انتقاد از عملکرد شهرداری بوده و بخشی از آن‌ها را در ادامه می‌خوانیم.

کاربری به نام «قنبری»:

اولین تصویری که پس از وقوع سیل منتشر می شود این است که مسئولی با کت و شلوار تا کمر وسط سیلاب و گل و لای ایستاده است. چند روزی است که هواشناسی هشدار وقوع سیل می دهد. به جای بستن راه و تخلیه اماکن تفریحی و خانه هایی که در بستر رودها ساخته شده است (که این هم خود حکایتی است) تنها کاری که برای مردمی نشان دادن خود بلدند این است که با کت و شوار و کفش تا کمر وارد سیلاب شوند. نمی‌دانند که مدیریت شهری تخصص و علم می خواهد نه فرورفتن در سیلاب و گل و لای

آزاد:

به این فکر کردید که یه بدبختی هم باید این آسانسور و پله‌ها و مسیر اتاق رو تمیز کنه،  آقای زاکانی؟

آزاده مختاری، روزنامه‌نگار:

واقعا یک چکمه نبود بدهند به شهردار تهران یا چی!؟

«جونز» اشاره درستی دارد:

تنها خروجی این حرکات، زیاد شدن زحمت افرادیه که باید نظافت اونجا رو انجام بدن

رادفر:

آقای زاکانی تو‌ خوبی خیلیم خوبی. فقط به اون دوربین بگو عکس نگیره. مسئولی که برای دیده شده با کت شلوار خیلی شیک بدون چکمه با دوربین در گِل می‌رود به فکر مردم نیست!

«آسیموف» به کنایه نوشت: 

چرا چکمه نپوشیده؟ بالاخره همه چیز به همه چیز باید بیاد دیگه!!!نمیشه ظاهرش باید به مدیریت بحرانش نیاد!!