صدای ایران؛ نه بی تاریخ نه بی ایمان؛ ایرانی مسلمانیم

“صبح خرد”؛  در این روزها صداهای تازه‌ای از گوشه‌وکنار به گوش می‌رسد؛ از نمادهای ایران باستان سخن گفته می‌شود: رستم دوباره جان گرفته، کمان آرش از نیام برکشیده شده، و تصویرش اجازه نمایش یافته!
سیمای رسمی ما، جسارت یافته تا صدای عظمت تاریخی و پیشینه‌ی باشکوه تمدنی این سرزمین را پخش کند. در متنِ مذهبی‌ترین آیین‌های دینی، سرود «ای ایران» طنین‌انداز می‌شود.

این بیداری را به فال نیک می‌گیریم، اما امیدواریم تنها واکنشی مقطعی یا مصادره‌ به‌مطلوب نباشد.

سال‌ها بود که صدای ایران‌دوستان و دلسوزان این خاک پژواکی نداشت. آنان که خطرِ روزهای پیش‌رو را هشدار می‌دادند، نادیده گرفته شدند؛ همان‌ها که فریاد می‌زدند ایران‌ستیزی در لباس دین، فرجامی جز فرسایش هویت ملی ندارد و می‌پرسیدند:
چرا باید ریشه‌های فرهنگی این ملت را خراش داد؟
چرا آنچه پیش از اسلام بوده، انکار یا تحقیر شود؟

ما ایرانی مسلمان هستیم. دینداری ما نباید بهانه‌ای برای انکار هویت ایرانی‌مان باشد. راز بقای این ملت، در ترکیب هوشمندانه و هم‌زیستانه‌ی «ایرانی بودن» و «اسلام آوردن» است؛
دو بالی که با آن قرن‌ها در برابر طوفان‌ها ایستاده‌ایم.

فراموش نکرده‌ایم روزگاری را که برخی تاریخ این سرزمین را از زمان ظهور اسلام آغاز می‌کردند؛
آن‌ها که گذشته‌ی چند هزار ساله‌ی ما را انکار می‌نمودند.
از یاد نبرده‌ایم کسانی را که در نوروز ، سردار شهید محمد باقری را به‌خاطر حضورش در تخت جمشید بر نتافتند و آماج حمله قرار دادند، در حالی که آن حضور، پیامی روشن از همدلی و اتحاد ملی بود:
این سرزمین، با تمام میراث فرهنگی‌اش، برای ما عزیز و ارزشمند است.

ملیت و مذهب مکمل یکدیگرند، نه در تضاد با هم.
راه نجات، در این تلفیق است؛ نه در پاک‌کردن صورت‌مسئله.

دلسوزان سال‌ها فریاد زدند و هشدار دادند، اما گوش شنوایی نبود.
امت‌گرایانی که مرزها را بی‌محابا به روی سیل مهاجرت‌های بی‌ضابطه گشودند، درنیافتند که «وطن» مفهومی حیاتی است، نه واژه‌ای تزئینی.

امروز، شاید جنگ و حوادث تلخ آن، تلنگری باشد برای آنان که ایران را ندیدند و نشناختند.
اگر از این آتش، عبرت گرفته شود، می‌توان به آینده امیدوار بود؛
اما مشروط به آن‌که پس از خاموش شدن شعله‌ها، دوباره به «تنظیمات کارخانه» بازنگردند.

ایران، خانه‌ی ماست.
و هیچ خانه‌ای، با بی‌توجهی به شالوده و تضعیف پی‌ریزش، پابرجا نخواهد ماند.