تحریم انتخابات مرگ جامعه مدنی است

“اسماعیل الهی”/”صبح خرد”؛ آگاهان امر سیاست و اجتماع می دانند که  جایگزینی  مردم سالاری و مشارکت مردم در سیاست غیر از سازوکار‌های موجود مانند انتخابات به وجود نیامده است؛ بنابراین اگر استدلال شود انتخابات جایگزین مناسبی برای نهاد‌های مردم‌سالارانه نیست؛ گزینه‌های پیش رو استبداد و دیکتاتوری یا آنارشیسم است که هر دو امتحان خود را قبلا به بدترین شکل پس داده‌اند.

میرزا رضای کرمانی که زخم خورده استبداد و بی قانونی حاکم در آن دوران بود، بعد از مشورت با اشخاص معروف آن زمان راه چاره را در ترور ناصرالدین شاه دید. نقل است پس از دستگیری، ملک التجار به میرزا رضای کرمانی گفته بود «آیا انوشیروان عادل پشت دروازه تهران منتظر مانده بود تو شاه را بکشی و او بیاید امور را سامان دهد»؟

فاجعه جدایی بحرین که آن زمان بخشی از خاک کشورمان بود، به طور مستقیم به ضعف مجلس ارتباط داشت که به جز نطق انتقادی پزشکپور هیچ نماینده دیگری جرئت مخالفت با امر مطاع شاهنشاه را پیدا نکرد و این بخش بسیار راهبردی از خاک ایران جدا شد.

ثمره تحریم انتخابات میوه اش حاکمیت اقلیت بر اکثریت و تسلط بی مایگان است.

کسانی که دم از تحریم انتخابات و عدم مشارکت میزنند یا از تغییر در ساختار وضع موجود، امروز مأیوس شدند یا هم از سر لجاجت با حاکمیتی است که بعضا به خواسته های بحق انان بی توجهی نموده و گاها حتی بر خلاف این خواسته ها قدم بر میدارد.

بی شک ناراضیان و تحریم کنندگان وضع موجود میدانند که آمریکا و غرب ویا هر قدرت خارجی هرگز برا کمک پیاده شدن دیدگاهای تحول خواهانه و ارمان های آزادی خواه انان نمی ایند.

بی شک همه ما میدانیم همه این قدرت های خارج از مرز جز ایران ضعیف و مستاصل فعلی که دچار ،تورم ،فقر ،بیکاری و بحران های انبوه زیستی و جغرافیایی و محیطی چیزی مطلوبشان نیست.

کار به جایی رسیده که حکام کشورهای حاشیه خلیج فارس در هیچ مقوله ای همچون سیاسی و اجتماعی و اقتصادی ایران ما را رقیب خود نمی‌دانند.

در هر دوره از انتخابات یکی از مشکلات اساسی، موضوع تحریم‌ انتخابات بوده‌ است ؛ حال سوال این است آیا رای ندادن مشکلی را حل می‌کند؟

یا تاثیری مثبتی حتی اندک بر زندگی روزمره و مشکلات روزافزون ما دارد؟

افراد و احزاب و همه موافقان متمایل به تحریم انتخابات باور دارند که این اعتراضی به سیاست‌های وضعیت حاکم است. در چند دوره گذشته این موضوع نشان داده که به ندرت نتیجه مثبتی داشته و شاید بدتر شده و طرفدارن اقلیت جسورتر شدند به تجاوز به حقوق عامه مردم نظیر موضوع فیلترینگ و قوانین سختگیرانه مالیات و قراردادها تجاری سر به مهر با بلوک شرق.

برای نمونه در سال ۱۹۹۲ میلادی مسیحیان لبنان که در آن زمان کنترل یک سوم از پارلمان را در اختیار داشتند تصمیم به تحریم انتخابات پارلمان در اعتراض به مداخلات بیش از حد سوریه در امور داخلی لبنان گرفتند در نتیجه حزب‌الله لبنان پیروز میدان صحنه سیاسی شد. در آن انتخابات بیش از ۸۷ درصد از عمدتا مسیحیان رای ندادند.

سنی‌های عراق نیز به دلیل تحریم انتخابات سال ۲۰۰۵ میلادی تنها ۵ کرسی از ۲۷۵کرسی پارلمانی را از آن خود کردند. چنین تصمیم اشتباهی نیز در سال ۲۰۰۳ میلادی نصیب اپوزیسیون در جمهوری آذربایجان شد که انتخابات را تحریم کردند و الهام علی اف بار دیگر پیروز شد.

واقعیت این است که تحریم انتخابات ابزاری مرگبار برا جامه مدنی و خالی کردن میدان برای اقتدارگرایان پر مدعا و نا اهل بوده است.

همه ما نیک میدانیم آمریکا و بقیه کشورهای غربی و بلوک شرق به ظاهر دوست جز منافع خود به هیچ چیزی فکر نمی کنند که کاملا هم منطقی می باشد و اعتراضات داخلی هم جز کشتارو حبس واعدام و هرج و مرج و رخت سیاه مادران تا بحال چیزی عاید ملت نکرده و حتی حکومت را جسورتر و مصم تر کرده برای تضییع حقوق اولیه بیشتر مردم.. نهایتا تحریم های خارجی غرب و همپیمانانش و انزوای داخلی و قهر مردم با صندوق رای ملت ما را به سمت سرنوشت کره شمالی و کوبایی شدن سوق میدهد.

شاید نتوانیم به طور کامل وضع موجود را تغییر دهیم ولی می توانیم سرعت نابودی و حذف خود و فرزندان و نابودی سرزمین مادری خویش را کمی کاهش دهیم.