درود به آنان که قدر میدانند و سلام به صبح خرد
تاریخ انتشار : جمعه 14 اردیبهشت 1403 - 11:48
قدر استاد نکو دانستند؛
همایش تجلیل از “بهمن خان فتحی” ؛ ایل خانی که معلمی دوست داشت /+تصاویر
شاگردان ،علاقمنمدان و کنشگران عرصه فرهنگ روز پنج شنبه در سالن ارشاد دهدشت کنار هم جمع شده تا از خدمات "بهمن خان فتحی" در سالها خدمت به تعلیم و تربیت و فرهنگ دیارش تجلیل و تقدیر کنند.
“ٌصبح خرد”؛ شاگردان ،علاقمنمدان و کنشگران عرصه فرهنگ روز پنج شنبه ۱۳اردیبهشت ۱۴۰۳در سالن ارشاد دهدشت کنار هم جمع شده تا از خدمات “بهمن خان فتحی” در سالها خدمت به تعلیم و تربیت و فرهنگ دیارش تجلیل و تقدیر کنند.
مرد فرهنگ دوستی که بهمن ماه ۱۳۲۷ در روستای قلعه جلو در بخش چاروسا دیده به جهان گشود و در سالهای که کسی کمتر درس میخواند ،درس خواند و سختی کشید و بعدها معلم شد و آموزگاری برگزید و تا امروز چه ایام اشتغال به تدریس و چه قلم به دست در حال نگارش در یاد و خاطر شاگردانش بوده و امروز در هفته معلم ۱۴۰۳ سزاوارانه قدرش نکو دانستند.
در زیر گذری بر آنچه بر وی گذشته را بخوانید؛
« به نام خدا »
“گذری بر زندگیِ جناب آقای «بهمن خان فتحی”
در بهمن ماه سال ۱۳۲۷ در روستای قلعه جلو از توابع بخش چاروسا متولد شد.
سال ۱۳۳۴ در مدرسه ای که با تلاش و همتِ پدر و عموهایش در روستای قلعه جلو تأسیس شده بود، وارد مدرسه ی ابتدایی شد.
معلم ایشان، در پایه اول ، آقای عبدالله کرمزاده از بهبهان و در سال پنجم ابتدایی ، آقای قدرت الله دانشور( از اولین معلمین دوره ی اول دانشسرای عشایری )بود.
سال ششم را در لنده گذارند و شاگرد زنده یاد ، آقای سلبعلی محمدی بودند. البته در آن سال به دلیل تحولاتی در آموزش و پرورش ، امتحانات نهایی کلاس ششم در لنده برگزار نشد و به ناچار ، ادامه ی دوران دانش آموزی خود را در بهبهان گذارند.
در آن سالها ، مشکلات عدیده ای را در راه کسب دانایی و تحصیل ، تحمل و گذراندند. بطوریکه ؛ برای دیدار خانواده ، باید مسیر بهبهان تا قلعه جلو را سه روزه و با پای پیاده طی میکردند !
تلاش مستمر و تحمل شرایط طاقت فرسا ، بالاخره نتیجه داد و توانست در سال ۱۳۴۶ در رشته ی علوم طبیعی ( علوم تجربی) موفق به کسب مدرک دیپلم شود.
ایشان اولین فرزند ایل طیبی سردسیر بود که موفق به کسب این مدرک ( مدرک دیپلم) شد.
در همان سال در شهر اهواز در آزمون کنکور شرکت کرده و علیرغم پذیرفته شدن، به دلیل عدم اطلاع رسانی به موقع و عدم مراجعه به موقع هنگام ثبت نام ، از راه یافتن به دانشگاه باز ماند.
در اواخر سال ۱۳۴۷ ، به پادگان سپاهیان دانش در اهواز اعزام و بعد از گذراندن شش ماه دوره ی آموزشی ، به استان چهارمحال و بختیاری ، در شهرستان بروجن و روستای دشتک ، که مردمی بسیار خونگرم و مهربان دارد ، به عنوان معلم سپاهی دانش ، مشغول به تعلیم و تربیت فرزندان آن خطه شد. این دوره نزدیک به دوسال طول کشید.
در اوایل سال ۱۳۵۰، در فرمانداری کل یاسوج ( استانداری فعلی) به عنوان کارمند فرهنگ و هنر جهت گذراندن دوره به تهران معرفی شد ، اما؛ بعد از حدود دو ماه ، به دلیل علاقه وافری که به منطقه ی چاروسا داشت، از ادامه ی دوره صرفنظر کرد و به منطقه برگشت.
تا اینکه ،در مهرماه ۱۳۵۰ ، به استخدام رسمی آموزش و پرورش درآمد و در تنها دبیرستان شهر دهدشت به تدریس مشغول شد.
آن زمان ، رییس دبیرستان ، شادروان غلامحسین پروانی بود و کادر دبیرستان همگی غیر بومی بوده اند تا اینکه در سال بعد،آقای خداکرمپور و زنده یاد حمدالله دوستی ، به کادر آموزشی اضافه شده اند.
در سال ۱۳۵۳ مدارس راهنمایی افتتاح و جایگزین کلاس هفتم تا نهم شده است.
در همین سال( ۱۳۵۳) مسئولیت مدارس سپاه دانش در شهرستان به ایشان محول گردید. ایشان وظیفه داشت که در آن سالها با اسب ، به دورافتاده ترین روستاهای شهرستان، به ویژه در منطقه ی طیبی و بهمئی ، در جهت رفع مشکلات آموزشی و کمک به فرزندان منطقه، بسیار تلاش می کرد.
در سال ۱۳۵۴، بارها برای کسب مجوز و تأسیس مدرسه راهنمایی اقدام کرد، اما هربار به بهانه ی کمبود دبیر و نبود جاده ی مناسب،این درخواست رد می شد. سرانجام با تلاش و پیگیری آقای بهمن خان فتحی و موافقت آقای صمدی، رییس آموزش و پرورش وقت، مجوز موقت تأسیس مدرسه ی راهنمایی را در چاروسا گرفت و به تنهایی ، مسئولیت این کار را به عهده گرفت و با دست پُر ، راهی منطقه شد.
با پخش آگهی در سراسر منطقه ی طیبی و بهمئی سردسیر ،فقط در طول یک هفته ، بیش از هشتاد نفر از دانش آموزان در پایه ی هفتم ، ثبت نام کرده اند.
اما؛ مشکل جدید، مشکل آمار کم دانش آموزان و به حد نصاب نرسیدن تعداد آنها بود! آمار دانش آموزان را به دهدشت آورد ،اما؛ به بهانه های مختلف ، از جمله ، آمار کم دانش آموزان و کمبود دبیر تخصصی، کسب مجوز دایم تأسیس را تایید نمی کردند. به ایشان گفتند که ، خودت باید چاره ای بیاندیشی و راهی برای این معضل بیابی!
یکی از معلمان منطقه که به تازگی مدرک دیپلم طبیعی را کسب کرده بود و در مقطع ابتدایی مشغول به کار بود، آقای مختار نیک پور بود که با پیگیری ، برایشان ابلاغ تدریس در مقطع راهنمایی گرفت.
مشکل دیگر این بود که، با وجود تعهد اداره برای تامین فضای فیزیکی مدرسه ، به دلیل عدم همکاری اداره کل، خُلف وعده کرده اند و فضا را مهیای افتتاح نکرده اند. اما؛ شرایط به گونه ای پیش رفت که آقای فتحی مجبور شدند، برای از دست ندادن این فرصت طلایی و این امتیاز تأسیس ، خانه ی شخصی خودش را در قلعه جلو ، پیشنهاد دهد و مدرسه را به طور موقت دایر کند.
بعد از گذشت چند ماه ، فضای فیزیکی در قلعه رییسی فراهم شد و مدرسه به آنجا منتقل شد.
با رایزنی ایشان،و صحبت با والدین دانش آموزان منطقه که فرزندان آنها در لنده مشغول به تحصیل بوده اند،توانسته مشکل آمار دانش آموزی را حل و مجوز دایمی مدرسه را برای همیشه اخذ و مدرسه ی راهنمایی را تأسیس کند.
از جمله همکاران ایشان در سالهای بعد،شادروان محمدتقی نیک نژاد،و آقایان فضل‌اله نریمان ، فریدون پاسدار ،قلی آذرنیا ، نعمت اله کریم زاده، حیات زاهدی ، بندر محبی و…بوده اند .
ایشان در سال ۱۳۵۵، با دختر عموی خود ازدواج کرد که حاصل آن ازدواج ، یک پسر و چهار دختر است.
در سال ۱۳۵۷، همزمان که به تدریس مشغول بوده اند ، به مدت چهار سال در دوره های ضمن خدمت ، به همراه دوستانی از جمله زنده یاد آقای گشتاسپ تقی زاده و… به دانشگاه تربیت معلم شیراز ، برای کسب مدرک کاردانی و کارشناسی در رفت و آمد بوده اند .
بعد از سال ۱۳۵۷ و آن شرایط خاص، باوجود اینهمه تلاش آقای فتحی در راستای به ثمر نشستن توانمندی دانش آموزان منطقه ، آقای امیر کلاهی رییس آموزش و پرورش وقت ، که فردی بی تدبیر ، خشن و ناآگاه از شرایط منطقه بود، ایشان و آقای فضل اله نریمانی و شادروان محمد تقی نیک نژاد را به اجبار از منطقه ی چاروسا ،به مدرسه ی راهنمایی سواری در پشته ی زیلایی منتقل کرد.
سپس در سال بعد به شهر دهدشت منتقل و مشغول به کار شد.
در سال ۱۳۶۴، داوطلبانه به جنگ اعزام شد و همچون گذشته ، این بار در این سنگر مقدس، مشغول به دفاع از ایران عزیز شد.
در آن سالها ، مدتی به عنوان سرگروه آموزشی در اداره آموزش و پرورش مشغول به کار شد.
سپس در مهرماه سال ۱۳۷۸ بعد از سالها تلاش در راستای تعلیم و تربیت فرزندان شهرستان که هرکدام از آنها در زمینهای مختلفی زبانزد خاص و عام هستند ، بازنشسته شد.
از جمله شاگردان بنام و توانمند ایشان ؛ جناب آقای دکتر ربانی ، پزشک محبوب ، مردمی و متخصص کلیه است، که در دانشگاه علوم پزشکی استان مشغول به کار و خدمت رسانی به مردم است.
ایشان در سالهای بعد از بازنشستگی، تلاشش را در جهت آگاهی بخشی به نسل امروز ادامه داد و کتابی را با عنوان « تبار و طبیعت ایل طیبی سردسیر » تألیف کرد .
اردیبهشت ماه ۱۴۰۳
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
احسنت و خدا قوت به بانیان
بهمن خان فتحی!! مگر دوران تاریک طاغوت برگشته؟! چقدر زود فراموش کردین آن همه ظلم خوانین را، کاش تمامی کسانی که امروز هنوز به فکر خان و خان بازی هستند، به بزرگان خود مراجعه کنند تا رنج نامه های خودرا دوباره تکرار کنند!
اگر به فکر تجلیل از معلمان خود هستید دیگر این القاب که همواره در خاطرات مردم جز ظلم و کینه چیزی برای گفتن ندارن به کار می‌برند!
فقط یک سوال دارم
چرا تمام معلم های اولیه خان زاده ها بودند؟ مگر در ایل طیبی دیگر کسی نبود؟
پیشنهاد می کنم دست از این خود نمایی ها دست بردارید……
اصالت هیچ گاه فراموش نمیشه.
انگار خیلی عقده داری..
بسوززززززز
سلام چه ربطی داره؟ اتفاقا صبح خرد از معدود سایت های استان است که نگاه متفاوت داره و فرهنگ براش مهمه
یعنی الان دوران روشنی و گل و بلبل رو داریم تجربه میکنیم؟؟چرا مثل کبگ سرتون رو تو برف کردین واقعا چرا از رو عقده های درونی نظر میدین کاش کمی انصاف داشتین
با سلام خدمت همه دوستان
انسانهای بزرگ نیازی به تعریف ندارند این برنامه در جهت تکریم و تجلیل از مقام والای معلم بوده
این چنین کارهای ارجمند در وصف انسان های بزرگ با حضور مردم و عزیزان همه زوایای کار را هم را در نظربگیریم کاملا مشخص بوده چون آن زمان هم با کلی مشقت و سختی تدریس میکردند تا کسانی مثل امسال شما در رفا باشید و الان هم تفاوت را مردم عزیز متوجه شده اند و نیازی به نظرافرادی عقده ای که هیجانی و گم شده در زمان گذشته و امروزی هستند نیست
اصالت وکوچک نظمی درانسانی وارسته به هم پیوند خورده و جناب بهمن خان فتحی بوده در حضور عزیزان به احترام ایشان بدوه و شما هم هم حتما به اشتباه خود پی خواهید برد
واژه معلم با خان همخوانی نداره! شهد کار معلمی، انسانیت..برابری…قسط و …هست و کاش این واژه رو حرمت میداشتید…تو کهگیلویه یکی دو سالیه گردهمایی و بعضی مراسمات به سمت خان و خان بازی گرایش پیدا کرده و این واپس روی واقعا عجیبه! خان اصلا نژاد نیست یه شغل بوده که حکومت وقت حمایتشون میکرده، اینقد سواد و آگاهی نبوده که مثلا استاندار..فرماندار…و …تعیین کنن…ظلم و جوری که خوانین بر مردم روا داشتن هرگز فراموش نخوهد شد. زندگی و رفاهیاتشون از خراج گرفتن از مردم می گذشت و بسیار دیکتاتورانه با مردم برخورد میکردند. انقلاب حتی اگر هیچ کاری هم نکرد، ولی دودمان خان ها رو جمع کرد دمش گرم…برا تک‌تک‌اون افرادی که تو این جلسه نشستن، متاسفم…و برای صبح خرد! به یزدان که گر ما خرد داشتیم…..
واژه معلم با خان همخوانی نداره! شهد کار معلمی، انسانیت..برابری…قسط و …هست و کاش این واژه رو حرمت میداشتید…تو کهگیلویه یکی دو سالیه گردهمایی و بعضی مراسمات به سمت خان و خان بازی گرایش پیدا کرده و این واپس روی واقعا عجیبه! خان اصلا نژاد نیست یه شغل بوده که حکومت وقت حمایتشون میکرده، اینقد سواد و آگاهی نبوده که مثلا استاندار..فرماندار…و …تعیین کنن…ظلم و جوری که خوانین بر مردم روا داشتن هرگز فراموش نخوهد شد. زندگی و رفاهیاتشون از خراج گرفتن از مردم می گذشت و بسیار دیکتاتورانه با مردم برخورد میکردند. انقلاب حتی اگر هیچ کاری هم نکرد، ولی دودمان خان ها رو جمع کرد دمش گرم…برا تک‌تک‌اون افرادی که تو این جلسه نشستن، متاسفم…و برای صبح خرد! به یزدان که گر ما خرد داشتیم…..
حسود نباشیم و قدردان زحمات معلمان باشیم و صبح خرد فوق العاده است
حالا که شما میگین اون دوره امکانات دستشون بود و موفق شدن الان که امثال اشخاصی مثل شما که تا تونستن کار شکنی کردن برا این افراد پس چرا از همین خانواده ۳۰ تا پزشک درجه یک تحویل جامعه دادن خودتون قضاوت کنید.
درود بر شما بسیار کار خوب و شایسته ای هست که از بزرگان خودمون در هر زمینه ای فعالیت دارن تقدیر بشه و تا زنده هستن قدرشون رو بدونیم ،بعضی از مردم استان ما متاسفانه کلمه خان رو که می‌شنوند سریع برآشفته میشن واقعا چرا به کارهای خوب و مردم داری آنها و هزار ویژگی مثبت دیگه فکر نمی‌کنیم .بهتر هست که تنگ نظر نباشیم و از رو عقده های شخصی راحت دیگران رو قضاوت نکنیم.
صبح خرد و درخشش مجدد…معلم ارزشمند است و درود به بانیان
درود ٫ قدر انسان های با اخلاق و معلم های دلسوز رو باید دانست تا اینچنین شخصیت هایی الگویی برای جامعه ی ما باشند ٫ خطاب به دوستی که از القاب خان و معلم و … شاکی هستند ٫ یک روحانی و پزشک و … با لقب مناسب خودش و یه فرد محترم نیز با پیشینه و اصالتی که دارد و عملی که بجا گذاشته لقب داده میشه ٫ اینکه شما نسبت به این موضوع حساسیتی دارید نشان بر کوته فکری و عدم پیشرفت شما از نظر فکری هست ٫ خلاصه که جواب شمارو شاعر میده که میگه
هرکه بی هنر افتد ٫ نظر به عیب کند
😄😄جک چرا میگی داداش، کسی که به واژه خان حساسه، نشون دهنده کوته فکریشه یا شما که به نژاد برتر اعتقاد دارید! وقتی میگبن خان، قطعا پشتش باید به رعیت هم اعتقاد داشته باشید…راحت باشید…رعیت عزیز😃…بزرگداشت روز معلم برای جناب بهمن فتحی کار خوبی بوده که از طرف خانوادش تدارک دیده شده و بعضی افراد که دعوت شدن هم تشریف بردن و ایرادی هم نداره…ولی اینکه تاکید رو واژه خان داشته باشی واقعا نشان دهنده کوته فکری..نژاد پرستی و …هستت و هیچ تناسبی با واژه زیبای معلم نداره…
بسیار عالی
✌️👏🌱
کار بسبار پسندیده و نیکویی بود.با هدف قدردانی از کسانیکه برای تعلیم و تربیت زحمت کشیدند.اجرای این برنامه بسیار منظم ، و دقیق بود.البته با حضور دکتر کوروش فتحی که انسان خلاق و توانمندیست، انتطار هم همبن بود .تشکر
کاش از رسانه صبح خرد تشکر میکردی برادر
صبح خرد متفاوت ترین رسانه استان و ادریس کشاورز خاص ترین
قران ادریس و صبح خرد فقط دنبال خلقی و حاشیه است
کار بسیار پسندیده و خوبی بود
انشالا که همیشه جناب آقای بهمن خان فتحی سالم و سلامت باشن
به امید موفقیت های روزافزون برای ایشون و بانیان این جشن
خداقوت و خسته نباشید👏🏻👏🏻
آیا هدف تجلیل از مقام ارزشمند معلمی بود و یا بازگشت به ادوار ایل خانی و ارباب و رعیتی و به کار بردن مداوم کلمات خان ،ایلخان بود؟
الان مشکل شما فقط همین کلمه خان هست؟خب این هم مثل بقیه القاب هست که مختص هر طایفه و هر شخصی هست حالا شما تمام نکات مثبت رو نادیده میگیرین و گیر دادین به کلمه خان .اندکی تفکر
به کار بردن مداوم کلمات خان ،ایلخانه تا تو بترکی و بسوزی😂
اصالت چیزی نیست که به این راحتی فراموش بشه
در هر شرایطی این خوانیین بین مردم حرمت و محبوبیت دارن
خیلی از دوستان خوب من از همین خانواده ی بزرگ و محترم هستن و واقعا آدمای شریف و با شخصیتی هستن
درود بر صبح خرد هفته معلم رو به تمام معلمان سرزمینم به خصوص به استاد بهمن خان فتحی تبریک میگویم و چقد لذت بردم از دیدن این عکسها و قدر شناسی دانش آموزان قدیم و همکاران ایشان واقعا خسته نباشین
درود بر شما و کار بسیار ارزنده ای که انجام دادین
درود برصبح خرد……انصافا خوانین بخش طیبی سرحد بخصوص فامیل علیرضاخان. فتحی درزمان انقلاب با وجود تبعیض ها ومشکلات مختلف که برا خوانین بوجود اومده ولی فرزندان فتحی ازنظر تخصیلات دانشگاهی بخصوص رشته های پزشکی موفقیت های بیشماری نسبت به خوانین ایلات دیگر کسب کرده اند واین افراد علی رغم عدم حمایت وپشتیبانی حکومت پیشرفت های قابل توحهی بدست اورده اند…….
تقدیر از بزرگان و استادان خودمان کار خوب و پسندیده‌ای است ولی نه در شناسنامه و نه در منطقه تا کنون کسی نمی گفت بهمن خان فتحی و این همایش برای بکار بردن همین کلمه بوده است لفظ خان جز نفرت و ظلم چیزی را در ذهن تبلور نمی کند لذا با احترام به واژه معلم که نقش انبیا را دارند و جناب آقای فتحی و سایر معلمان عزیز و دلسوز
درود بر زحمت‌کشان عرصه آموزش:
حقیقتا معلمی جای تقدیر و تشکر داره ، اما حقیقت اینه که لفظ خان و … را به اسم اضافه کردن نشان دهنده غلبه ناسیونالیسم افراطی هست ، ضمن این که خان ، نه لفظ و لغت یک نژاد هست و نه یک طایفه ، بلکه یک تقسیمات تبیض آمیز طبقاتی هست که قبلاً به غلط رایج بوده ، و گرنه این بزرگواران به لحاظ نژادی ، طیبی هستند
جناب مسعود به نظر خودتون تو این چهل و اندی سال بعد انقلاب چطور یه پست در حد مدیر یه اداره هم به این خانواده داده نشده با وجود افراد نخبه و تحصیلکرده این خانواده خب قطعا جوابش همون کلمه خان هست که شما سعی در انکارش داری.
دورد و خداقوت به بانیان این کار پسندیده، انشالا که جناب بهمن خان فتحی معلم دلسوز همیشه سلامت و تن درست باشن
اگر ایشان بنیان گذار مدرسه ی راهنمایی در قلعه ریسی نبود،چه بسا خیلی از بچه های طیبی و بهمئی سردسیر به خاطر مسافت و وثق مالی تا بهبهان،ادامه تحصیل نمیدادن،قبل از اینکه ایشان بخواد مدرسه ی راهنمایی را در قلعه ریسی بنا کند پیشنهاد شهردار دهدشت را به ایشون دادند اما ایشون نپذیرفت و ترجیح دادن که کاری را انجام بدن که مثمر ثمر باشد برای منطقه
حالت خودت قضاوت کن،اگه ایشون فقط به شخص خودش فکر میکرد قطعا پست شهردار دهدشت را میپذیرفت،اما پیشرفت بچه های منطقه طیبی و بهمئی سردسیر را ترجیح داد
اگر ایشان بنیان گذار مدرسه ی راهنمایی در قلعه ریسی نبود،چه بسا خیلی از بچه های طیبی و بهمئی سردسیر به خاطر مسافت و وثق مالی تا بهبهان،ادامه تحصیل نمیدادن،قبل از اینکه ایشان بخواد مدرسه ی راهنمایی را در قلعه ریسی بنا کند پیشنهاد شهردار دهدشت را به ایشون دادند اما ایشون نپذیرفت و ترجیح دادن که کاری را انجام بدن که مثمر ثمر باشد برای منطقه
حالت خودت قضاوت کن،اگه ایشون فقط به شخص خودش فکر میکرد قطعا پست شهردار دهدشت را میپذیرفت،اما پیشرفت بچه های منطقه طیبی و بهمئی سردسیر را ترجیح داد
انگار اومدیم تو بربره که این چیزا رو میشنویم
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 34 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 34