مدل جدید ظلم و بی عدالتی پس از انقلاب (استان به استان)

مدل جدید ظلم و بی عدالتی پس از انقلاب (استان به استان) تحلیلی بر دلایل عدم احداث سد آبریز و دیگر پروژه های راکد…

سجاد افسر ؛ “صبح خرد”/ اوایل دهه ۵۰ شمسی، مردم یکی ازکهن ترین تمدن های جهان برای مبارزه با دیکتاتور حاکم بر کشور خود شروع به مطالبه گری و اعتراض جهت مبارزه با بی عدالتی های موجودی با نگاهی به روند توسعه و پیشرفت دیگر کشورهای جهان کردند. مردم با شعار آزادی و استقلال و با آرمان پیشرفت همگانی در مسیر عدالت خواهی قدم بر می داشتند و از اینکه سرمایه کشور صرف خوشگذرانی و ثروت اندوزی خاندان شاه حاکم شود به ستوه آمده بوده اند. زور گویی و بی عدالتی مختص دربار شاهنشاه و افراد وابسته به آنها بوده، و درآمدهای کشور از فروش نفت و گاز و دیگر موارد صادراتی به جیب صاحب منصبان حکومت پهلوی سرازیر می شد و مردم از سرمایه های کشور بهره ای نمی بردند .جنبشی برای مبارزه با بی عدالتی به پا خواست و آینده ای روشن برای تک تک شهر ها و روستاهای کشور بر مدار توسعه و رفاه همگانی در سلول به سلول مغز ها و در ثانیه به ثانیه رویاهای اعضای جنبش عبور ونقش می بست.

انقلاب پیروز شد اما خستگی از تن ها بیرون نرفته بود که جنگ ۸ساله شروع شد .مردم از دور افتاده ترین روستاها،سیاه چادر ها و کپر های کشور برای دفاع از مرز و بوم خاک خود در برابر دشمن متجاوز عازم جبهه های جنگ شده اند .۸سال با تمام وجود با جگر گوشه ها با هجران عزیزان، جنگیدند و در ورآی هر گلوله و در زیر هر تابوت و در نگاه به دست های قطع شده و ریه های شیمیایی ،آنچه روشنی و امید می داد وقدرت جنگیدن و دفاع را دوپینگ می کرد ،پیشرفت و رفاه همگانی برای فرد به فرد کشور، از عشایرهای کهگیلویه تا کپر نشین های سیستان و بلوچستان بوده است.

جنگ تمام شد، کشور در مسیر سازندگی قرار گرفت و آرزوی هم سفره شدن بر سفره انقلاب در وجود همه ی مردم شکل گرفت، اما افسوس و صد افسوس که اغلب آرزو ها باید همیشه آرزو بمانند.

در دهه ی دوم انقلابی، که مبتنی بر عدالت بود نمای دیگری از بی عدالتی هویدا شد، به این صورت که به گفته ی خیلی از سیاسیون ،صاحب نظران و صاحب منصبان از اواسط دهه ی هفتاد اختصاص بودجه سالانه و پروژه‌ های ملی کشور به استان ها ،بر ملاک تعداد افراد صاحب منصب لشکری و کشوری هر استان در راس قدرت ، کابینه وهمچنین مجلس می چرخید و به این ترتیب مدل جدید زورگویی و بی عدالتی(استان به استان )در کشور نمایان و تا امروز با قدرت همچنان ادامه دارد.

برای روشن تر شدن موضوع، در چند دهه ی گذشته رئیس جمهور و وزرا اهل هر استانی از کشور بوده اند زمان اختصاص بودجه سالانه و همچنین ردیف دار کردن طرح های ملی ،استان زادگاه خود را مرحمت بیشتر می کردند وسعی بر چرب کردن سفره هم استانی های خود داشتند وگاها طرح ها و پروژه هایی که مختصص بقیه استان ها بوده اند را برای استان خود مصادره می کردند در صورتی که هموطنان استان همسایه، نان خشکی در سفره خویش نداشتند،کم کم این بی عدالتی بیشتر می شد و استان های که تعداد نمایندگان بیشتری در مجلس داشتند، یا افراد صاحب نفوذ و وزیر در کابینه دولت های حاکم،مدل جدید بی عدالتی را نسبت به دیگر استان های مظلوم شروع کرده اند و در این بین سلسه مراتب قدرت هم رعایت می شود.

برای شفاف تر نمودن مدل جدید بی عدالتی همراه با زورگویی در این مطلب به یک نمونه اشاره می کنیم.

استان خوزستان که بیشترین نفت و گاز کشور را تولید می کند از طرف استان قدرتمند تری مانند تهران که تعدادنماینده بیشتری در مجلس و معمولا صاحب منصبان اصلی در آن سکونت دارند با بی عدالتی نوازش می شودو در آمد حاصل از فروش نفت وگاز برای هزینه و اختلاس روانه تهران می شود و سپس خوزستان خود،استان مظلومی مثل کهگیلویه را نوازش می کنند و حتی اجازه استفاده از آبی که از کوه های خودش سرچشمه می گیرد را نمی دهد اوجی این نوازش سرشار از بی عدالتی و زورگویی وقتی مشخص تر می شود ،که از ۱۰لیوان آبی که در کهگیلویه و بویراحمد سرازیر می شود مردم آن، اجازه خوردن یک لیوان آب را هم ندارند و با وجود خاک حاصلخیز تری که در کهگیلویه وجود دارد ، اما کشاورزی در آن رونقی ندارد و مردم دیار کهگیلویه در باغات ومزارع خوزستان به کارگری گرفته می شوند ،یعنی یک فرد در کهگیلویه با داشتن زمین مناسب و آب کافی اما در خوزستان کارگری می کند.و خوزستان این قدرت را دارد که آب مورد نیاز برای خنک کاری پتروشیمی ها و پالایشگاه های خود را از کهگیلویه بگیرد و آن وقت مردم کهگیلویه در تامین آب شرب خود دچار مشکل باشند کشاورزی پیشکش ..

مدل جدید ظلم و بی عدالتی پس از انقلاب (استان به استان)

مردم ما انقلاب کردند تا از دیکتاتوری و زورگویی شاه راهی پیدا کنند ولی گرفتار زورگویی وبی عدالتی دست جمعی(استان به استان )شده اند..

امیدوارم این مطلب به دست صاحبان واقعی و دلسوز کشور برسد تا برای این مدل بی عدالتی فکر اندیشیده شود تا مبادا خاطر مردم استان های محروم رنجیده شود و از کردار خود که همانا از دست دادن جگرگوشه های خود در راه وطن بوده پشیمان و از انقلاب اسلامی نا امید شوند..