گلایه جدایی بهمئی ها داغ درد عدم توجه کافی به مسائل عمران و آبادی است

به گزارش“صبح خرد”، محمد جلیل فر در یادداشت سیاسی، انتخاباتی و در پاسخ “بزرگواری”  نوشت؛ 

بسم الله الرحمن الرحیم 

با سلام و احترام محضر مردم شریف کهگیلویه بزرگ 

اخیرا در ادامه رنجنامه های متعدد مردم شریف شهرستان بهمئی مبنی بر انتقال به استان خوزستان، برخی کاندیداهای محترم نمایندگی مجلس شورای اسلامی، ساز همنوایی با آنها را کوک کرده و وعده جدایی شهرستان بهمئی از استان کهگیلویه و بویراحمد را داده اند که لازم می‌دانم در این زمینه توضیحاتی عرضه نمایم:

فارغ از هر گونه نگاه جهت دار و موج سواری بهتر است مطالبه مهم و طویل المدت مردم شهرستان بهمئی بصورت کارشناسی بررسی شده و قبل از هر گونه تصمیم و قضاوت، ضرورت دارد حداقلی از آسیب شناسی و آینده نگری را در دسترس داشته باشیم.

استان کهگیلویه و بویراحمد در حال حاضر با ۹ شهرستان، یکی از استان‌های کوچک کشور ایران به شمار می‌رود که به دلایل پراکندگی جمعیت و جغرافیای سخت بویژه وجود ناهمواری‌های فراوان و کوهستانی بودن اکثر مناطق، راههای ارتباطی همواره به عنوان یک معضل اساسی در میان سایر وجوه محرومیت ها خودنمایی نموده و با وجود تلاش‌های فراوان برای رفع محرومیت و گسترش اتصالات جاده ای در دولت‌های مختلف، هنوز این بخش از مولفه های توسعه نسبت به قطار پیشرفت فرسنگ ها فاصله دارد.

بهمئی نیز به عنوان یکی از شهرستان های استان که نسبت به مرکز استان، فاصله نسبتاً زیادی دارد همواره از این درد بی نصیب نبوده و ضرورت داشت موضوع تسهیل ارتباط با سایر شهرستان های مجاور و همچنین با مرکز استان در تمامی برنامه‌های مهم عمران و آبادی استان مورد مطالعه قرار می گرفت تا بستری برای اتصال اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی با سایر هم استانی ها که همگی از یک تبار و ریشه اند فراهم گردد. 

هم اکنون بخش‌های دیشموک و چاروسا نیز فاصله قابل توجهی نسبت به مرکز استان دارند اما آیا راه حل پیشرفت شهرستان بهمئی و سایر بخش‌های دیگر، جدا شدن از استان کهگیلویه و بویراحمد و گم شدن در دل طیف گسترده ای از شهرها و بخش‌های محروم خوزستان و یا سایر استان‌های مجاور دیگر است؟

مردم بهمئی اگر بعضاً مطالبه جدایی از استان کهگیلویه و بویراحمد را فریاد می‌زنند از داغ درد عدم توجه کافی به مسائل عمران و آبادی آن شهرستان از سوی مسئولان استانی است که یک مورد آن عدم وجود راههای ارتباطی مناسب با شهرستانهای کهگیلویه، لنده و بویراحمد است.

حتی شهرستان لنده، مناطق دیشموک و چاروسا از نظر راههای ارتباطی وضعیت بغرنجی دارند. سایر موارد مانند عدم توجه کافی به صنعت، کشاورزی، اشتغال، آب، برق، شبکه های ارتباطی تلفن همراه و اینترنت و سایر نیازهای اولیه و همینطور نبود محصولات فرهنگی در جهت آگاهی بخشی و ممانعت از آسیب های اجتماعی بعنوان مثالی از نیازهای ثانویه، موج نگرانی را افزایش داده است. 

نکته دیگر انتظار مردم بهمئی و سایر مناطق از مسئولین استانی، توجه به ظرفیت نیروی انسانی آنهاست که در دولت‌های مختلف مورد بی مهری و کم لطفی واقع شده اند بطوریکه این پتانسیل انسانی در هر نقطه ای از کشور بکار گرفته شده همواره سوابقی درخشان از خود بجای گذاشته است.

لذا نمیتوان بجای گسیل امکانات به مناطق و شهرستانهای محروم، ایجاد زیرساخت‌ها بویژه توسعه محورهای مواصلاتی و توجه به نیازهای مردمان فهیم و دلاوران دوران جهاد و شهادت، آنها را با بی مهری راهی مناطق کم برخوردار دیگر مانند استانهای مجاور کرده و بدون توجه به گسست اجتماعی، اختلال در همبستگی قومیتی و دهها مشکل دیگر، در برهوتی از آینده مبهم رها نموده و با افتخار بدرقه نمائیم 

بنده نه تنها مخالف هر گونه تجزیه استان و جدا شدن برخی شهرستانها و مناطق استان هستم بلکه تلاشم در جهت اتصال بیشتر مناطق و اقوام مختلف استان به همدیگر است و معتقدم بجای همراهی با چنین مطالبه ای و کوبیدن بر طبل جدایی، باید ضمن توجه به دلایل این مطالبه بر همبستگی اجتماعی و پیوستگی ذاتی مناطق استان تاکید کرده و تلاش برای ایجاد زیرساخت‌های عمرانی و گسیل امکانات به چنین مناطقی در جهت فاصله گرفتن از محرومیتها و کاهش رنج مردم مضاعف گردد تا همه مناطق استان پس از اجرای عدالت توزیعی بصورت یک کل در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیز داشته و کلمه توسعه نیز در واژه هایمان جایگاهی درخور پیدا نماید.

ان شاءالله

محمد جليل فر 

۱۵ آذر ۱۴۰۲