” دوگانه ی انتخابات و خودکشی “

“صبح خرد”؛  کانال تلگرامی گلبونگ نوشت؛  نرخ خودکشی در استان نرخ بسیار بالایی است و کهگیلویه و بویراحمد در بالای جدول استان های کشور قرار دارد. با هر خودکشی در استان همه کارشناس و صاحب نظر می شوند و شروع به اظهار نظر و فریاد وامصیبتا سر می کنند. روزانه شاهد اخبار تلخی از این پدیده اجتماعی در سطح جامعه هستیم. البته بخش بزرگ این پرداخت و پردازش مربوط به شبکه های اجتماعی است و در نهادها و دستگاه های رسمی کمتر دیده شده است تصمیم و اتفاق مهمی حول این مقوله رخ دهد.

خودکشی نه مختص ما و حتی ایران که در سطح جهانی نیز روزانه به دلایل مختلف اتفاق می افتد اما این موضوع هرگز مانع از بررسی خودکشی در استان نیست. جهانی شدن نام هایی چون خودکشی زنان و دختران در دیشموک و یا خودکشی تراژیک و هولناک “یسنا شجاعی” که بازتاب وسیعی در سطح کشور داشته است نشان می دهد فرم و آمار خودکشی در این استان کوچک وارد یک مرحله حاد بحران شده است.

اما نکته تاسف برانگیز آن است که جز توصیه های پسا حادثه از جمله “اخبار خودکشی را منعکس نکنید” و ” رسانه ها سیاه نمایی نکنند” و حرف هایی از این دست و شبیه به توصیه های همیشگی مسئولان پس از همه ی بحران های اجتماعی اقتصادی فرهنگی و زیست محیطی، هیچ اتفاق و تحلیل و ارزیابی درستی از موضوع صورت نمی گیرد، این در حالی ست که در مورد اخبار مربوط به خودکشی آنچه مورد نظر کارشناسان و متخصصان امر است نحوه انتشار و استفاده از عبارات و توجه به بار معنایی واژگان بکار گرفته شده و نپرداختن به جزییات و دلیل تراشی های نا آگاهانه و توصیه هایی از ان دست است و نه عدم انتشار اخبار خودکشی !
اما در جدیدترین اظهارنظر، ستار هدایتخواه در عوض پاسخگویی به جهت مسئولیت های فرهنگی زیاد از گذشته تا امروز « نبود تقوا در نگاه کردن» را از عوامل خودکشی عنوان می کند. در حالی که سن خودکشی به کودکان و دانش آموزان نیز رسیده است و مشخص نیست ارزیابی و نگاه تربیتی هدایتخواه به فرزندان و نوجوانان خود و مردم چگونه است؟

در نقطه مقابل اما پر رونق ترین پدیده استان موضوع انتخابات است. انتخابات در جایی که خودکشی از بزرگترین اتفاقات در آن است می بایست متمرکز بر چنین مقوله ای می بود و نماینده به مانند سایر مسئولین در مقابل هر خودکشی مسئول و پاسخگو باشند.
انتخابات در استان به یک نمایش و مانور تهی از معنا و محتوا تبدیل شده است و خروجی آن جز تولید منافع برای گروهی خاص چیز دیگری نیست.
با وجود فاصله تا انتخابات و با وجود حوادث دلخراش روزانه خودکشی باز این موضوعات نه برای نامزدها از اهمیت برخوردار است و نه طرفداران آنها و نه متولیان انتخابات. آنچه مهم است برگزاری همایش برای نامزد رد صلاحیت شده، تعیین تاریخ و مسیر استقبال از فلان نامزد و یا اخبار پیوستن یاران این نامزد به نامزد دیگر و بالعکس و القاب سازی های جعلی و نچسبِ “امیر” و “سردار” برای ضعیف ترین نامزدهاست.

رفتارهایی که مضحک ترین بخش یک انتخابات هستند و رای و دموکراسی را به تقابلات و تعصبات قبیله ای فروکاسته اند . نامزدها نیز شناخت و سواد درستی از این وقایع ندارند و خود را به ندیدن و نشنیدن می زنند. طنزی غم انگیز در استانی که همزمان در نرخ خودکشی و حضور در کاروان های انتخاباتی، لشکرکشی ها و رای دادن بیشترین آمار را دارد.

آیا میان این دو رابطه ای وجود دارد و آن رابطه کدام است؟